Δεν έχω σπίτι πίσω για να `ρθώ / Nincsen házam, amelybe visszatérhetek,
ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ / se ágyam, amelyben alhatnék keveset
δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά / Nincs se utam, se oly szomszéd környék
να περπατήσω μια Πρωτομαγιά. / ahol végiglépdelhetnék május elsején
Dhen eho spiti ja na rtho
ute krevati ja na kimitho
Dhen eho dhromo ute jitonia
na perpatiso mja Protomaja
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα / A hamis, nagy szavaidat
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα. / már az első anyatejjel adtad
Ta pseftika ta loja, ta meghala
mu ta' pes me to proto su to ghala
Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια / De most, hogy a kígyók felébredtek
εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια / Te az ősi ékszereket viseled
και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς / és nem sírsz soha amiatt, anyám, Görögország
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς. / hogy gyeremekeidet árulod, így lesznek rabszolgák
Ma tora pu ksipnisane ta fidhja
esi foras t' arhea su stolidhja
ke dhen dhakrizis pote su, mana mu Ellas
pu ta pedhja su sklavus ksepulas
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα / A hazug, nagy szavaidat már
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα. / elmondtad az első szoptatásnál
Ta pseftika ta loja, ta meghala
mu ta' pes me to proto su to ghala
Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα / De akkor, amikor a sorsomhoz szóltam
είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα / Akkor felöltötted a régi pompákat
και στο παζάρι με πήρες γύφτισσα μαϊμού / és a piacon vásároltál meg, úgy, mint cigány majma
Ελλάδα Ελλάδα μάνα του καημού. / Görögország Görögország, oh! Bánat édesanyja
Ma tote pu sti mira mu milusa
ihes dithi t' arhea su ta lusa
ke sto pazari me pires, jiftisa, majmu
Elladha, Elladha, mana tu kajmu
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα / A hamis, nagy szavaidat
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα. / már az első anyatejjel adtad
Ta pseftika ta loja, ta meghala
mu ta' pes me to proto su to ghala
Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι / De most, hogy a tűz fellángol újra
εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη / Te még mindig az ókori ékeiddel vagy elfoglalva
και στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς / és a világ porondján, anyám Görögország
το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς. / ugyanazokat a hazugságokat örökké hordozád.
Ma tora pu i fotja fundoni pali
esi kitas t' arhea su ta kali
ke stis arenes tu kozmou, mana mu Ellas
to idhjo psema panda kuvalas
Μιλώ για τα παιδιά μου και ιδρώνω
έχω ένα χρόνο να τα δω και λιώνω.
Μου γράφει η γιαγιά τους πως ρωτάνε
τα τρένα που 'ναι στο σταθμό που πάνε.
A gyermekeimről beszélek és... elönt a víz - izzadok
Már egy éve nem láttam őket, s ezért sorvadok.
A nagyanyjuk ír róluk, hogy miket kérdeznek:
Vajon a vonatok az állomásról, hová, merre mennek?
Αδύνατος μου γράφει ο Στελάκης
έχει ανάγκη θάλασσας ο Τάκης
αρχίζει το σχολείο η Μαρίνα
θέλει να γίνει κάποτε γιατρίνα.
Stelios vékonydongájú - írja nekem
Tákisnak szüksége volna a tengerre
Kezdődik már az iskola Marinának
Egyszer doktornő lesz! - ez neki a vágya!
Αγόρασα λαχείο στ' όνομά τους
αχ, να κερδίσω να σταθώ σιμά τους.
Μιλώ για τα παιδιά μου και ιδρώνω
δεν ξέρω πώτε θα τους δω και λιώνω.
Vásároltam lottót, a nevükre vettem,
Ah, csak nyernék; hogy mellettük lehessek!
A gyermekeimről beszélek és... ...elönt a víz - izzadok
Nem tudom, mikor láthatom őket, és szétsorvadok.
Μου γράφει η γιαγιά τους πως ρωτάνε
τα τρένα που 'ναι στο σταθμό που πάνε.
A nagyanyjuk ír róluk, hogy miket kérdeznek:
Vajon a vonatok az állomásról, hová, merre mennek?
Megpróbáltam felfirkantani valahogy a dalcímeket (eredeti előadót), hogy később rákeressek,
ezek közül, hány szerepel nálunk a listánkon? (Köszönet Smuk Gábornak hogy át is küldte a listát és a linkeket!) - hááát, nem sok:
Τι σου 'κανα και πίνεις / Mi rosszat tettem, hogy iszod, s döntöd a füstöt?
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Πρώτη εκτέλεση: Πόλυ Πάνου
Άλλες ερμηνείες: Μελίνα Ασλανίδου
Τι σου 'κανα και πίνεις, τσιγάρο στο τσιγάρο
κι είν' τα πικρά σου μάτια στο πάτωμα καρφιά
Mit vétettem, hogy cigarettáról cigarettára gyújtasz?
És a padlóra szegezed keserűen a tekinteted?
Πες μου για δε μ' αφήνεις με δυο φιλιά να πάρω
απ' τα θολά σου μάτια τη μαύρη συννεφιά
Πες μου για δε μ' αφήνεις με δυο φιλιά να πάρω
απ' τα θολά σου μάτια τη μαύρη συννεφιά
Mondd, miért nem engeded, hogy két csókommal
elűzzem a sötét fellegeket, a könnybe lábadt szemeidről?
Mondd, miért nem engeded, hogy két csókommal
elűzzem a sötét fellegeket a könnybe lábadt szemeidről?
Οι πόνοι που σε σφάζουν, πόνοι διπλοί για μένα
σταλάζουν στην καρδιά μου τα δάκρυα που κλαις
A fájdalmak, amik Téged gyötörnek, számomra kétszeresek
egyenest a szívembe csepegnek a kisírt könnyeid
Να 'ξερες πως σπαράζουν τα μέσα μου για σένα
που στέκεσαι μακριά μου και λόγο δε μου λες
Να 'ξερες πως σπαράζουν τα μέσα μου για σένα
που στέκεσαι μακριά μου και λόγο δε μου λες
Ha tudnád, hogy mennyire szenved a belsőm miattad
Mivel oly távol állsz tőlem, és egy szót sem szólsz hozzám
Ha tudnád, hogy mennyire szenved a belsőm miattad
Mivel oly távol állsz tőlem, és egy szót sem szólsz hozzám!
Αμίλητό μου στόμα, φεγγάρι μου σβησμένο
ανάθεμα την ώρα και τη βαριά στιγμή
Όλα για σε τα δίνω, τα δίνω και πεθαίνω
για να μη σε αγγίξουν ξανά οι στεναγμοί
Nem hagyják el ajkaimat hangok, a holdacskám elhalványult
Felejthetetlen az óra, és mily nehéz a pillanat
Mindent Neked adok, odaadom, és meghalok
hogy ne érintsenek meg újra a megrázkódtatások
Lyrics: Lefteris Papadopoulos
Music: Mimis Plessas
First Performance: Poly Panou
Other Performances: Melina Aslanidou
What did I do to you - you are smoking one cigarette after the other
and your eyes, full of bitterness, are nailed onto the floor
Tell me why you won't allow me with two kisses to take away
the black clouds from your troubled eyes
Tell me why you won't allow me with two kisses to take away
the black clouds from your troubled eyes
The pain that torments you is double pain for me
the tears you cry are dripping into my heart
If only you knew how I'm hurting inside, for you,
who are standing away from me and saying not a word
If only you knew how I'm hurting inside, for you,
who are standing away from me and saying not a word
Dear mouth that does not speak, dear moon that does not shine,
curse the hour and the bad moment!
I'd give it all for you, give it up and die,
if only no sigh would touch you ever again.
Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου
Μουσική / Zene: Μίκης Θεοδωράκης / Mikis Theodorakis
Πρώτη εκτέλεση / Első előadó: Γρηγόρης Μπιθικώτσης / Grigóris Bithikotsis
Άλλες ερμηνείες / További előadók: Δημήτρης Μπάσης/ Dimitris Basis || Γιώργος Νταλάρας / Giorgos Dalaras ||
Κώστας Σμοκοβίτης / Kostas Smokovítís || Γιάννης Κότσιρας / Jannis Kotsiras
Είναι μεγάλος ο γιαλός / Oly nagy ez a tengerpart
είναι μακρύ το κύμα / A hullám is hosszú, széles
Είναι μεγάλος ο καημός / Oly hatalmas a bánat
κι είναι πικρό το κρίμα / S oly keserű a bűn, a vétek!
Ποτάμι μέσα μου πικρό / Keserű folyammá lett bennem
το αίμα της πληγής σου / Az általad okozott sebnek vére
κι από το αίμα πιο πικρό / De a vérnél is sokkal keserűbb lett
στο στόμα το φιλί- φιλί σου / A számon - a csókod, a csókod íze...
κι από το αίμα πιο πικρό / De a vérnél is sokkal keserűbb lett
στο στόμα το φιλί- φιλί σου / A számon - a csókod, a csókod íze...
Δεν ξέρεις τι ‘ναι παγωνιά / Nem tudhatod, mit jelent a fagy,
βραδιά χωρίς φεγγάρι / A hold nélküli éjszakák
να μη γνωρίζεις ποια στιγμή / Honnan is tudhatnád, mely pillanatban
ο πόνος θα σε πάρει / Ragad majd el a fájdalom?!
Ποτάμι μέσα μου πικρό / Keserű folyam bennem
το αίμα της πληγής σου / Az általad okozott sebnek vére
κι από το αίμα πιο πικρό / és a vérnél is sokkal kesernyésebb
στο στόμα το φιλί-, φιλί σου / A számon - a csókod, a csókod íze...
κι από το αίμα πιο πικρό / és a vérnél is sokkal kesernyésebb
στο στόμα το φιλί-, φιλί σου / A számon - a csókod, a csókod íze...
...στο στόμα το φιλί- φιλί σου / ...A számon - a csókod, a csókod íze...
Είναι μεγάλος ο γιαλός / Íne meghálos o jalós
είναι μακρύ το κύμα / Íne makri to kíma
είναι μεγάλος ο καημός / Íne meghálos o kajmós
κι είναι πικρό το κρίμα / ki íne pikró to kríma
Ποτάμι μέσα μου πικρό / Potámi mésa mu pikró
το αίμα της πληγής σου / to ema tis plighís su
κι από το αίμα πιο πικρό / ki apó to ema pjo pikró
στο στόμα το φιλί- φιλί σου / sto stóma to filí-, fili su
κι από το αίμα πιο πικρό / ki apó to ema pjo pikró
στο στόμα το φιλί- φιλί σου / sto stóma to filí-, fili su
Δεν ξέρεις τι ‘ναι παγωνιά / Dhen kséris ti ‘ne paghonyá
βραδιά χωρίς φεγγάρι / Vradhjá horís fengári
να μη γνωρίζεις ποια στιγμή / na mi ghnorízis pja stighmí
ο πόνος θα σε πάρει / o pónos thá se pári
Ποτάμι μέσα μου πικρό / Potámi mésa mu pikró
το αίμα της πληγής σου / to éma tis plighís su
κι από το αίμα πιο πικρό / ki apó to ema pjo pikró
στο στόμα το φιλί-, φιλί σου / sto stóma to filí-, filí su
κι από το αίμα πιο πικρό / ki apó to ema pjo pikró
στο στόμα το φιλί-, φιλί σου / sto stóma to filí-, filí su
...στο στόμα το φιλί-, φιλί σου / sto stóma to filí-, fili su
Φεγγάρι μάγια μου ‘κανες / Óh, hold, elvarázsoltál engem
και περπατώ, και περπατώ στα ξένα / És most, idegen földön lépdelek, megyek
είναι το σπίτι μου ορφανό.. ορφανό / Árva-, elárvult a házam teljesen
αβάσταχτο το δειλινό / A napnyugta elviselhetetlen
και τα βουνά.. και τα βουνά... και τα βουνά κλαμένα / És a hegyek... és a hegyek is sírnak
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί / Ó ég, küldj egy madarat nekem
να πάει στη μάνα υπομονή / hogy anyámhoz küldjem - ellátva türelemmel
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί / Ó ég, küldj egy madarat nekem
ένα χελι-, ένα χελιδονάκι, / Egy kis fe-, egy kisfecskét,
να πάει να χτίσει τη φωλιά, αχ, τη φωλιά / Hogy majd ott, fészket, ah, egy fészket építsen
στου κήπου την κορομηλιά / A szilvafánkon, a kertben,
δίπλα στο μπα-, δίπλα στο μπα-, δίπλα στο μπαλκονάκι, / Közvetlenül a kis e-, a kis e-, a kis erkély mellett
στείλε ουρανέ μου ένα πουλί / Ó ég, küldj egy madarat nekem
να πάει στη μάνα υπομονή / hogy anyámhoz küldjem - ellátva türelemmel
Να πάει στη μάνα υπομονή / Hogy anyámnak kis türelmet vihessen
δεμένη στο - δεμένη στο μαντίλι / A zsebkendőbe kötve, jó erősen,
προικιά στην αδερφούλα μου αδερφούλα μου / A hozománnyal, a húgom számára
και στη γειτονοπούλα μου / és szomszéd kis leánynak
γλυκό φιλί, γλυκό φιλί, γλυκό φιλί στα χείλη / Édes csókot, édes csókot, édes csőkot az ajkára
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί / Ó ég, küldj egy madarat nekem
να πάει στη μάνα υπομονή / hogy anyámhoz küldjem - ellátva türelemmel
Το τραγούδι της ξενιτιάς / To traghudhi tis ksenitjás
Φεγγάρι μάγια μου ‘κανες / Fengári mája mu‘kanes
και περπατώ, και περπατώ στα ξένα / ke perpató, ke perpató sta kséna
είναι το σπίτι μου ορφανό.. ορφανό / íne to spíti mu orfanó.. orfanó
αβάσταχτο το δειλινό / avástachto to dhilinó
και τα βουνά.. και τα βουνά... και τα βουνά κλαμένα / ke tá vuná.. ke tá vuná... ke tá vuná klaména
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί / Stíl(e) urané mu éna pulí
να πάει στη μάνα υπομονή / na páji sti mána ipomoní
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί / Stíl(e) urané mu éna pulí
ένα χελι-, ένα χελιδονάκι, / éna heli-, éna helidhonáki,
να πάει να χτίσει τη φωλιά, αχ, τη φωλιά / ná páji ná htísi ti foljá, ah, ti foljá
στου κήπου την κορομηλιά / stu kípu tin koromiljá
δίπλα στο μπα-, δίπλα στο μπα-, δίπλα στο μπαλκονάκι, / dhípla sto bá-, dhípla sto bá-, dhípla sto bálkonáki,
στείλε ουρανέ μου ένα πουλί / Stíl(e) urané mu éna pulí
να πάει στη μάνα υπομονή / na páji sti mána ipomoní
Να πάει στη μάνα υπομονή / Na páji sti mána ipomoní
δεμένη στο - δεμένη στο μαντίλι / dheméni sto - dheméni sto mantíli
προικιά στην αδερφούλα μου αδερφούλα μου / prikjá stin adherfúla mu adherfúla mu
και στη γειτονοπούλα μου / ke sti jitonopúla mu
γλυκό φιλί, γλυκό φιλί, γλυκό φιλί στα χείλη / ghlikó filí, ghlikó filí, ghlikó filí sta híli
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί / Stíl(e) urané mu éna pulí
να πάει στη μάνα υπομονή / na páji sti mána ipomoní
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πουλόπουλος
Χθες μεσάνυχτα και κάτι κατηφόρισα / Tegnap éjfél tájban lesétáltam
στην μικρή την πλατεΐτσα που σε γνώρισα / Az apró terecskéhez, ahol megismerkedtünk
Κάποιο άγαλμα που μ' είδε με θυμήθηκε / Az egyik szobor meglátott, és emlékezett rám!
και τον πόνο μου να ακούσει δεν αρνήθηκε / És nem utasított el, meghallgatta a fájdalmamat
Και του μίλησα για σένα και για μένανε / És meséltem Rólad is, meg rólam is,
και τα μάτια του βουρκώναν και όλο κλαίγανε / És a szemei könnybe lábadtak, s csak egyre sírtak
Του 'πα για το φέρσιμό σου και για τα άλλα σου / Elmondtam a hozzáállásodat, és több más,
τα ασυγχώρητα τα λάθη τα μεγάλα σου / Megbocsáthatatlan nagy hibáidat
Κι ύστερα με πιάσαν θεέ μου κάτι κλάματα / És aztán - istenkém - elfogott a sírás,
που με βρήκανε κουρέλι τα χαράματα / amikor úgy találtak rám hajnalban, mint valami rongyra...
Με το άγαλμα στο δρόμο προχωρήσαμε / A szoborral az úton tovalépdeltünk
μου εσκούπισε τα μάτια και χωρίσαμε / Letörölte a könnyeimet, majd egymástól elköszöntünk
Χθες μεσάνυχτα και κάτι κατηφόρισα / Hthes mesánihta ke káti katifórisa
στην μικρή την πλατεΐτσα που σε γνώρισα / stin mikrí tin plateḯtsa pu se ghnórisa
Κάποιο άγαλμα που μ' είδε με θυμήθηκε / Kápjo ághalma pu m'ídhe me thimíthike
και τον πόνο μου να ακούσει δεν αρνήθηκε / ke ton póno mu na akúsi dhen arníthike
Και του μίλησα για σένα και για μένανε / Ke tu mílisa já séna ke já ménane
και τα μάτια του βουρκώναν και όλο κλαίγανε / ke tá mátia tu vurkónán ke ólo kleghane
Του 'πα για το φέρσιμό σου και για τα άλλα σου / Tu'pa já to férsimó su ke já tá álla su
τα ασυγχώρητα τα λάθη τα μεγάλα σου / ta asinhórita ta láthi ta meghála su
Κι ύστερα με πιάσαν θεέ μου κάτι κλάματα / Ki istera me pjásan theé mu káti klámata
που με βρήκανε κουρέλι τα χαράματα / pu me vríkáne kuréli ta harámata
Με το άγαλμα στο δρόμο προχωρήσαμε / Me to ághalma sto dhrómo prohorísame
μου εσκούπισε τα μάτια και χωρίσαμε / mu eskúpise ta mátja ke horísame
Βαριά σεκλέτια έχω απόψε / Varjá seklétja ého apópse
και η καρδιά μου είναι κλειστή / ki í kardhjá mu íne klistí
Βλέπω να φεύγει απ' τη ζωή μου / Vlépo na févji ap' ti zoí mu
εκείνη που 'χω ερωτευθεί / ekíni pu'ho erotefthí
Súlyosan ereszkedett rám a keserves bánat
És ma éjjel, a szívem is be van zárva
Látom, ahogy életemből kilép, otthagy
A hölgy, akit szerettem bíz, halálosan!
Με παράσυρε το ρέμα / Me parásire to réma
μάνα μου, δεν είναι ψέμα / mána mu, dhen íne pséma
καίγομαι γι αυτή και λιώνω / keghome ji aftí ke ljóno
την αγαπώ / tin aghapó
Elragadt, elsodort a víz árama
Jaj, ez nem hazugság, mama!
Őérte megégek, elolvadok teljesen
Annyira szeretem!
Με τραβούν τα βήματά της / Me travún ta vímatá tis
η κακούργα η ομορφιά της / i kakúrgha i omorfjá tis
κι αν μου φύγει κάποια μέρα / ki an mu fiji kápja méra
θα τρελαθώ / tha trelathó
Magához vonz minden lépte
Ama gonosz kis szépsége
És ha elhagyna egy napon
Megőrülök, belehalok!
Στον ύπνο μέσα φεύγει η καρδιά μου / Ston ipno mésa févji i kardhjá mu
Τη βλέπω μ' άλλον να μ' απατά / Ti vlépo m' állon na m' apatá
και με τρομάζουν τα όνειρά μου / ke me tromázun ta ónirá mu
αν βγουν στο τέλος αληθινά / an vghun sto télos alithiná
Az álmok közepette, a szívem elhagy
Látom, ahogy mással megcsal
És az álmaim azzal rémisztgetnek,
Hogy végül, igaz valósággá válik minden!
Με παράσυρε το ρέμα / Me parásire to réma
μάνα μου, δεν είναι ψέμα / mána mu, dhen íne pséma
καίγομαι γι αυτή και λιώνω / keghome ji aftí ke ljóno
την αγαπώ / tin aghapó
Elragadt, elsodort a víz árama
Jaj, ez nem hazugság, mama!
Őérte megégek, elolvadok teljesen
Annyira szeretem!
Με τραβούν τα βήματά της / Me travún ta vímatá tis
η κακούργα η ομορφιά της / i kakúrgha i omorfjá tis
κι αν μου φύγει κάποια μέρα / ki an mu fiji kápja méra
θα τρελαθώ / tha trelathó
Magához vonz minden lépte
Ama gonosz kis szépsége
És ha elhagyna egy napon
Megőrülök, belehalok!
Ένα παλικάρι είκοσι χρονώ
Ένα παλικάρι είκοσι χρονώ
Τ' άρματα του δώσαν για τον πόλεμο
Τ' άρματα του δώσαν για τον πόλεμο
Egy fiatal legény, lehetett vagy húsz
Egy fiatal legény, lehetett vagy húsz
Kezébe - a háborúhoz - fegyvert kapott
Kezébe - a háborúhoz - fegyvert kapott
Πόλεμο δεν βρήκε πίσω γύρισε
Πόλεμο δεν βρήκε πίσω γύρισε
Στα μισά του δρόμου νεροδίψασε
Στα μισά του δρόμου νεροδίψασε
Háborút nem talált, így hát visszafordult
Háborút nem talált, így hát visszafordult
Az út felén, vizet kívánt - megszomjazott
Az út felén, vizet kívánt - megszomjazott
Έσκυψε να πιει νερό στο Γιουλ μπαξέ
Έσκυψε να πιει νερό στο Γιουλ μπαξέ
Εκεί μία σφαίρα τόνε λάβωσε
Εκεί μία σφαίρα τόνε λάβωσε
Lehajolt, hogy ihasson a Gjul kertjénél
Lehajolt, hogy ihasson a Gjul kertjénél
Ám, ott egy golyó sebezte meg
Ám, ott egy golyó sebezte meg
Σύρε πες στην μάν μ' την μπαμπόγρια
Σύρε πες στην μάν μ' την μπαμπόγρια
Και στην αδερφή μου την καλόγρια
Και στην αδερφή μου την καλόγρια
Menj, mondd meg annak a vén-csont anyámnak
Menj, mondd meg annak a vén-csont anyámnak
És az apáca nővéremnek
És az apáca nővéremnek
Θέλει ας βάλει μαύρα θέλει ας παντρευτεί
Θέλει ας βάλει μαύρα θέλει ας παντρευτεί
Μ' ένα με σκοτώσανε στο Γιουλ Μπαξέ
Μ' ένα με σκοτώσανε στο Γιουλ Μπαξέ
Ha akar, öltözzön feketébe, ha akar, menjen feleségnek
Ha akar, öltözzön feketébe, ha akar, menjen feleségnek
Engem a Tulipánok kertjében - megöltek
Engem a Tulipánok kertjében - megöltek
Στου γιαλού τα βοτσαλάκια / Sztu jalu tá vocalákja
κάθονται δυο καβουράκια / Káthonde djo kavurákja
έρμα παραπονεμένα / érma paraponeména
κι όλο κλαίνε τα καημένα / ki ólo kléne tá kajména
A tengeröböl kavicsai közt szepegve
két kis rákocska üldögél
elhagyatottan, elkeseredve
és csak sírnak, sírnak szegénykék
Κι η μαμά τους η κυρία καβουρίνα / Ki í mamá tusz í kiría kavurína
πάει τσάρκα με το σπάρο στη Ραφήνα / páji cárka me to szpáro szti Rafína /x2
κι όλο κλαίνε τα καβουράκια / ki ólo kléne ta kavurakia
στου γιαλού, στου γιαλού τα βοτσαλάκια / sztu jalú, sztu jalú tá votcalákja
És az anyukájuk - Rákné asszonyság
Kiruccanásra megy Keszeg úrral Rafinába
És folyton sírnak a rákocskák, szegények
A tengeröböl kavicsai közt szepegnek
Πάει ο κάβουρας το βράδυ / Páji ó kávurasz to vrádi
βρίσκει το τσαρδί ρημάδι / vríszki to cardí rimádi
ψάχνει για τη φαμελιά του / pszáhni já tí familjá tu
και τραβάει τα μαλλιά του / ké travái tá maljá tu
Hazaér Rák úr az éjjel,
Kunyhóját romokban találja, szana-széjjel
S mialatt a családját keresgeti
Aközben a haját is tépegeti
Βάζει πλώρη κούτσα κούτσα στη Ραφήνα / Vázi plóri kuca-kuca sztí Rafína
να πετύχει την κυρία καβουρίνα / ná petíhi tín kiría kavurína / x2
κι όλο κλαίνε τα καβουράκια / ki ólo kléne ta kavurakia
στου γιαλού, στου γιαλού τα βοτσαλάκια / sztu jalú, sztu jalú tá votcalákja
Megcélozza sántikálva
Rafinát, odabotorkálva,
Hátha felleli Ráknét, az asszonyát
És folyton csak sírnak a rákocskák, szegények
A tengeröböl kavicsai közt szepegnek
Το ξημέρωμα ροδίζει / To ksziméroma rodízi
και ο κάβουρας γυρίζει / ké o kávurasz jirízi
δίχως τη συμβία πάλι / díhosz tí szimvía páli
κούτσα κούτσα στ' ακρογιάλι / kúca-kúca szto akrojáli
Hajnal virrad, lassan nap kél
És Rák úr - vissza -, otthonába tér
Anélkül, hogy ismét megtudott volna bármit
Sántikálva, botorkál a tengerpart öblénél
Με το σπάρο τον ξενύχτη στη Ραφήνα / Mé to szpáro tón kzeníhti sztí Rafína
παίζει τώρα στα ρηχά η καβουρίνα / pézi tóra sztá ríha í kavurína / x2
κι όλο κλαίνε τα καβουράκια / ki ólo kléne ta kavurakia
στου γιαλού, στου γιαλού τα βοτσαλάκια / sztu jalú, sztu jalú tá votcalákja /x2
Keszeg úrral virrasztva Rafinán
Játszadozik most a sekély vízben Rákné asszonyság
És csak sírnak, folyton sírnak a rákcsemeték, szegények
A tenger öblének kavicsai közt szepegnek
Η νύχτα κατεβαίνει με μαύρο φερετζέ
η νύχτα κατεβαίνει με μαύρο φερετζέ
κι η πόλη διψασμένη για φώτα και σουξέ
κι η πόλη διψασμένη για φώτα και σουξέ.
Leereszkedik az éjszaka fekete fátyola
Az éjszaka lehull, fekete fátyollal
És a város szomjazik a fények és slágerek után
És a város szomjazik fények és slágerek után.
Βάλε το κόκκινο φουστάνι
εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά.
Έλα και μη μετράς την ώρα
τα νιάτα είναι δώρα που καίνε σαν φωτιά.
Vedd fel a vérvörös ruhádat
Azt, ami olyanná varázsol, mintha volnál maga a tűz.
Jöjj, és ne törődj az idő múlásával,
Az ifjúság olyan ajándék, ami ellobban, mint a tűz.
που καίνε σαν φωτιά
.. mely lobban, elég, mint a tűz
Τι να μάς περιμένει αύριο το πρωί
τι να μάς περιμένει αύριο το πρωί
ποιος έρωτας πεθαίνει και ποιος θα γεννηθεί
ποιος έρωτας πεθαίνει και ποιος θα γεννηθεί.
Mi várhat ránk holnap reggel?
Mire számíthatunk holnap reggel,
Mely szerelem pusztul majd, és mely ami újjászületik?
Mely szerelem pusztul, és melyik ami majd újjászületik?
Βάλε το κόκκινο φουστάνι
εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά.
Έλα και μη μετράς την ώρα
τα νιάτα είναι δώρα που καίνε σαν φωτιά.
Vedd fel a vérvörös szoknyádat
Azt, ami olyanná varázsol, mintha volnál maga a tűz.
Jöjj, és ne törődj az idő múlásával,
Az ifjúság olyan ajándék, ami ellobban, mint a tűz.
Ζαίρα θα 'ρθω να σε κλέψω κάποια βραδιά
απ' την αγκαλιά του μαχαραγιά
σβήνω απ' τον πόθο μ' άλλον σαν σε νιώθω
αχ Ζαίρα μου γλυκιά
Zaira, eljövök, hogy elraboljalak valamelyik éjszakán
A Maharadzsa karjai közül
Meghalok a szenvedéstől, ha más karjában tudlak
Ah, édes Zairám
Γιαλελέλι γιαλελελελι γιαλελέλι ωωω
σβήνω απ' τον πόθο μ' άλλον σαν σε νιώθω
αχ Ζαίρα μου γλυκιά
Jaleleli jaleleleli jaleleli óóó...
A vágy emészt el engem, ha más mellett sejtelek
Ah, Édes Zairám!
Ζαίρα λάμπεις σαν αστέρι στην αραπιά
μ' άναψες φωτιά δεν αντέχω πια
κάστρα θα γκρεμίσω μα δε θα σ' αφήσω
σκλάβα του μαχαραγιά
Zaira, csillagkánt ragyogsz Arábiában
Engem lángra gyújtottál, nem bírom nélküled tovább!
Várakat döntök le majd, de ott nem hagylak én,
A Maharadzsa rabszolgájaként!
Γιαλελέλι γιαλελελελι γιαλελέλι ωωω
κάστρα θα γκρεμίσω μα δε θα σ' αφήσω
σκλάβα του μαχαραγιά
Jaleleli jialeleleli jialeleli óóó...
Várakat rombolok le majd, de ott nem hagylak én,
A Maharadzsa rabszolgájaként!
Nemrég volt Stratos nap... (nem név! - szüli...!)
Hát érdemes azért megemlékezni egy régi mozifilmben szereplő énekesre is:
(Ο Φαντασμένος / O Fantazmenos - 1973)
Εγώ σου το αγόρασα
το στρώμα σου το φίνο
κι άλλος κοιμάται δίπλα σου
κι εγώ φαρμάκια πίνω
Számodra én vettem meg
a finom, kecses lepedőket
Mégis más alszik melletted
Én meg, gyógyszerként iszom a "mérget"
Αιντε πού το πας και πού το φέρνεις
και στην αγκαλιά σου δε με παίρνεις
άιντε πριν με φάει το μαύρο χώμα
λίγο τόπο κάνε μου στο στρώμα
Haj, hová jössz-mész, mit hozol-viszel
és engemet, a karjaid közé nem veszel?
Haj, mielőtt a fekete föld engem el nem nyelne,
szoríts számomra kis helyet a lepedőn, magad mellett
Τρεις παραγιοί το δούλευαν
και τέσσερα μαστόρια
κι άλλος πλαγιάζει δίπλα σου
κι εγώ κοιμάμαι χώρια
A lepedő három kitermelő dolgozott
és négy kézműves mester
és mégis más fekszik melléd, más hortyoghat
s én csak külön alhatok majd
Αιντε πού το πας και πού το φέρνεις
και στην αγκαλιά σου δε με παίρνεις
άιντε πριν με φάει το μαύρο χώμα
λίγο τόπο κάνε μου στο στρώμα
Haj, hová jössz-mész, mit hozol-viszel
és engemet, a karjaid közé nem veszel?
Haj, mielőtt a fekete föld engem el nem nyelne,
szoríts számomra kis helyet a lepedőn, magad mellett
Προσπαθούσα σ΄όλα να΄μαι εγώ εντάξει
Próbáltam mindenben jól érezni magam
και να βάλω τη ζωή μου σε μια τάξη
s rendbe tenni életemet
αντικείμενα δικά σου κι ό,τι άφησες εδώ
a holmijaid amiket itt hagytál
σε μια κούτα ξεχασμένα από καιρό
egy dobozban elfelejtve régen
Είχες φύγει δε με πείραξε θυμάμαι
Hogy elmentél, akkor nem érdekelt, emlékszem
σου΄χα πει δε σου αξίζω εγώ λυπάμαι
mondtam neked hogy sajnálom de nem érdemellek meg
μα εχθές αργά το βράδυ δίχως να το φανταστώ
de tegnap késő este anélkül hogy számítottam volna rá
σε συνάντησα στο δρόμο κι έμεινα να σε κοιτώ
összefutottam veled az úton és megálltam egy pillanatra hogy rád nézzek
τον κρατούσες απ΄το χέρι του γελούσες τρυφερά
fogtad a kezét és gyengéden mosolyogtál
και σταμάτησε ο χρόνος ξαφνικά
és az idő hirtelen megállt
Έσπασε η νύχτα δυο κομμάτια
Az éjszaka két darabra hullott szét
κι έκλεισα σφιχτά τα δυο μου μάτια
és behunytam szorosan a két szemem
είπα δε μπορεί όταν τ΄ανοίξω
azt mondtam ez nem lehet, hogy amint kinyitom őket
αυτή η εικόνα θα χαθεί
ez a kép eltűnik
Πίστευα σε είχα ξεπεράσει
Azt hittem túljutottam rajtad
πρώτος πως εγώ σ΄είχα ξεχάσει
hogy én voltam az aki elsőként aki elfelejtett téged
πόσο λάθος έκανα εσύ ήσουν η δυνατή
mennyire tévedtem, hisz te voltál az erősebb
Είχα πείσει τώρα πια τον εαυτό μου
Meggyőztem magam
ότι ήταν τελικά για το καλό μου
hogy jobb ez így nekem
κάθε μέρα που περνούσε σε τραβούσε μακριά
ahogy teltek a napok egyre messzebbre kerültél tőlem
κι εγώ έπεφτα στο ψέμα πιο βαθιά
és pedig egyre mélyebbre zuhantam a hazugságokban
Είχες γίνει μία ξένη εσύ για μένα
Egy idegenné váltál a számomra
δε μιλούσα για εσένα σε κανένα
akiről senkinek sem beszéltem
μα εχθές αργά το βράδυ δίχως να το φανταστώ
de tegnap késő este anélkül hogy számítottam volna rá
σε συνάντησα στο δρόμο κι έμεινα να σε κοιτώ
összefutottam veled az úton és megálltam egy pillanatra hogy rád nézzek
τον κρατούσες απ΄το χέρι του γελούσες τρυφερά
fogtad a kezét és gyengéden mosolyogtál
και σταμάτησε ο χρόνος ξαφνικά
és az idő hirtelen megállt
Έσπασε η νύχτα δυο κομμάτια
Az éjszaka két darabra hullott szét
κι έκλεισα σφιχτά τα δυο μου μάτια
és behunytam szorosan a két szemem
είπα δε μπορεί όταν τ΄ανοίξω
azt mondtam ez nem lehet, hogy amint kinyitom őket
αυτή η εικόνα θα χαθεί
ez a kép eltűnik
Πίστευα σε είχα ξεπεράσει
Azt hittem túljutottam rajtad
πρώτος πως εγώ σ΄είχα ξεχάσει
hogy én voltam az aki elsőként aki elfelejtett téged
πόσο λάθος έκανα εσύ ήσουν η δυνατή
mennyire tévedtem, hisz te voltál az erősebb
