Στίχοι: Αντώνης Παππάς
Μουσική: Παναγιώτης Καπίρης
Πρώτη εκτέλεση: Χρύσπα
Δυο τρεις παλιές φωτογραφίες
και του σπιτιού μου το κλειδί
Κι αν μου τα φέρεις τώρα πίσω
σε τι βοηθάει δηλαδή
Két három régi fényképet
és a lakásom kulcsát
Mégha most vissza is hozod nekem
ugyan miben segítene?
Έτσι κι αλλιώς όταν τα αγγίζω
εσένα φέρνω στο μυαλό
Κάθε φορά που τα αντικρίζω
μου κάνουν πιο πολύ κακό
Anélkül, hogy megérinteném õket
úgy is rád gondolok,csak te jársz a fejemben
Minden alkalommal amikor rájuk nézek
sokkal rosszabb lesz nekem
Εσένα θέλω κι όχι όλα αυτά
τα ασήμαντα τα πράγματα που μου 'στειλες
μην τύχει και μου λείψουν
Téged akarlak és nem ezt mindet
ezeket a jelentéktelen dolgokat, amikeket elküldtél
nehogy véletlenül hiányozzanak nekem
Εσένα θέλω να ξανάρθεις
και πώς γίνονται τα θαύματα
και πάλι τα φιλιά σου να μου δείξουν
Téged akarlak, hogy hozzám visszatérj
és hogy a csoda megtörténjen
s errõl a csókjaid tanúskodjanak újra nekem
Εσένα θέλω κι όχι όλα αυτά
τα ασήμαντα αντικείμενα
που αξία πια δεν έχουνε για μένα
Téged akarlak és nem ezt mindet
ezeket a jelentéktelen tárgyakat
ami fontos nekem, az már nincs velem
Εσένα θέλω να γυρίσεις
να σου πω πως σε περίμενα,
εσένα θέλω εγώ, μονάχα εσένα
Téged akarlak, hogy hozzám visszatérj
hogy elmondjam neked, mennyire vártalak téged
téged akarlak én, egyedül téged
Ένα CD και δυο βιβλία
κι ο αναπτήρας μου ο καλός
Για τη δική μας ιστορία
γίνανε απολογισμός
Egy CD és két könyvecske
és az öngyújtóm, a kedvenc
a mi kis történetünkért
a mi múltunkért lettek mérlegelve
Έτσι κι αλλιώς το άρωμά σου
έχουνε πάρει τώρα πια
Και όσο βρίσκομαι μακριά σου
τόσο θυμάμαι τα παλιά
Anélkül, hogy a parfümöd illatát érezném
az emlékek most már magukkal ragadtak engem
és minél messzebb kerülök tõled
a régi dolgok annál többet jutnak eszembe
Στίχοι: Νάσος Σωκρατίδης
Μουσική: Βασίλης Γαβριηλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Χρύσπα
Πέρασε μήνας δίχως να τα πούμε
Μα κατα τα άλλα έχουμε δεσμό
Όλο δεν έχεις χρόνο να βρεθούμε
Το θύμα στην υπόθεση είμαι εγω
Eltelt egy hónap, anélkül hogy beszélnénk
de együtt vagyunk ennek ellenére
soha nincs arra idõd, hogy velem legyél
és ez esetben én vagyok a balek
Μα εσυ όλο τριγυρνάς
Και τις ώρες σου περνάς
Σε καινούργιες αγκαλιές
Που θυμίζουν τις παλιές
Δεν θα γίνω θύμα εγω
Της δικής σου της καρδιάς
Θα με χάσεις και μετά
Θα 'ρθείς να παρακαλάς
De te folyton elmászkálsz
és az idõdet máshol töltöd el
más karjában, új ölelésekben
hogy eszedbe juttassák a régi idõket
balek én nem leszek
a te szíved áldozata, a tiedé
el fogsz engem veszíteni és utána
könyörögni jössz majd vissza
Ποτέ στο πρόγραμμά σου δε χωράω
Το κινητό σου πάντα είναι κλειστό
Τις νύχτες όλο μόνη τις περνάω
Το θύμα στην υπόθεση είμαι εγω
A programodba soha nem férek bele
a mobilod mindig ki van kapcsolva
folyton egyedül töltöm az éjjeleket
és ez esetben én vagyok az áldozat
Μα εσυ όλο τριγυρνάς
Και τις ώρες σου περνάς
Σε καινούργιες αγκαλιές
Που θυμίζουν τις παλιές
Δεν θα γίνω θύμα εγω
Της δικής σου της καρδιάς
Θα με χάσεις και μετά
Θα 'ρθείς να παρακαλάς
De te folyton elmászkálsz
és az idõdet máshol töltöd el
más karjában, új ölelésekben
hogy eszedbe juttassák a régi idõket
balek én nem leszek
a te szíved áldozata, a tiedé
el fogsz engem veszíteni és utána
könyörögni jössz majd vissza
Στίχοι: Φοίβος
Μουσική: Φοίβος
Πρώτη εκτέλεση: Θάνος Καλλίρης
Γιατί κάτι που αρχίζει ωραία
θα πρέπει να 'χει πάντοτε κατάληξη μοιραία
Γιατί, γιατί να σ' αγαπήσω
αφού στο τέλος ξέρω πως θα πρέπει να σ' αφήσω
Miért van az, ha valami csodásan kezdõdik el
az mindig véget kell hogy érjen
miért, miért szeresselek
ha majd a végén, tudom hogy el kell hagyjalak téged
Έπιασε βροχή, αγάπη καλοκαιρινή
Φθινόπωρο ξανά και η ζωή μου αδειανή
Δε φτιάχτηκε για μας ετούτη η εποχή
Elkapott az esõ, nyári szerelmem
itt az õsz újra és üres az életem
ez az idõszak nem számunkra készült, nem a miénk
Εμάς κανείς δε μας θυμάται
μια αγάπη από ζάχαρη που τη βροχή φοβάται
Εμείς χωρίς δοξάρι βιόλα
δυο δέντρα φυλλοβόλα
που ζουν μονάχα μια εποχή
Nem emlékszik ránk senki sem
egy szerelem cukorból, ami félt az esõtõl
mi, mint a hegedû vonó nélkül
két lombhullató fa
akik csak egy évszakot élnek meg
Έπιασε βροχή, αγάπη καλοκαιρινή
Φθινόπωρο ξανά και η ζωή μου αδειανή
Δε φτιάχτηκε για μας ετούτη η εποχή
Elkapott az esõ, nyári szerelmem
itt az õsz újra és üres az életem
ez az idõszak nem számunkra készült, nem a miénk
Στίχοι: Δημήτρης Μπινάζης
Μουσική: Δημήτρης Μπινάζης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μπινάζης
Δεν το αντέχω ούτε λεπτό
μακριά σου εγώ να μείνω
νιώθω να πέφτω στο κενό
να χάνομαι να σβήνω
Σ΄έχω ανάγκη σε ζητώ
μου λείπεις κι υποφέρω
παίρνω τους δρόμους να σε βρω
κουράστηκα να προσπαθώ
κοντά μου να σε φέρω
Nem bírom tovább egy percig sem
hogy én tõled távol éljek
érzem, ahogy zuhanok a semmibe
hogy elvesszek, s hogy megsemmisüljek
Szükségem van rád, téged kereslek
hiányzol nekem és szenvedek
az utcákat járom, hogy megtaláljalak téged
belefáradtam abba, ahogy erõlködöm, igyekszem
hogy a közelembe hozzalak téged
Μ΄έχεις αρρωστήσει
στη ζωή μου μόνο εσύ μετράς
στην καρδιά μου μόνο εσύ χωράς
Μ΄έχεις αφοπλίσει
στης αγάπης σου τη φυλακή
και σ΄ένα απρόσμενο φιλί
μ΄έχεις κατακτήσει
μ΄έχεις αρρωστήσει
Beteggé tettél már engem
csak te számítasz az életemben
a szívemben csak neked van hely
Lefegyvereztél már engem
szerelmed börtönében
és egy váratlan csókkal, amit nem is reméltem
a tiéd vagyok, megszereztél
beteggé tettél engem
Μακριά σου ο χρόνος δεν περνά
κι οι ώρες μοιάζουν χρόνια
κι οι νύχτες μου επώδυνα
περνάνε το χειμώνα
Σ΄έχω ανάγκη σ΄αγαπώ
μου λείπεις κι είναι κρίμα
να ψάχνω πάλι να σε βρώ
στο ίδιο δρομολόγιο
Θεσσαλονίκη Αθήνα
Az idõ nem halad távol tõled
és az órák éveknek tûnnek
és fájdalmasak az éjjelek
felülmúlták a telet
Szükségem van rád, szeretlek
hiányzol és ez szörnyû nekem
ahogy kereslek téged újra, hogy megtaláljalak
ugyanazon az útvonalon
Szaloniki-Athén
Μ΄έχεις αρρωστήσει
στη ζωή μου μόνο εσύ μετράς
στην καρδιά μου μόνο εσύ χωράς
Μ΄έχεις αφοπλίσει
στης αγάπης σου τη φυλακή
και σ΄ένα απρόσμενο φιλί
μ΄έχεις κατακτήσει
μ΄έχεις αρρωστήσει
Beteggé tettél már engem
csak te számítasz az életemben
a szívemben csak neked van hely
Lefegyvereztél már engem
szerelmed börtönében
és egy váratlan csókkal, amit nem is reméltem
a tiéd vagyok, megszereztél
beteggé tettél engem
Στίχοι: Ευγενία Τρικούβερτη
Μουσική: Γιάννης Πλούταρχος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πλούταρχος
Στην παρέα προχθές γι΄αυτή μου μιλήσατε
για εκείνη που αγάπησα τόσο
μεσ΄το μυαλό μου πολλές αναμνήσεις ξυπνήσατε
που προσπάθησα χρόνια τόσα χρόνια να διώξω
A többiekkel a minap, Róla beszéltetek nekem
Róla, akit annyira szerettem...
A fejemben rengeteg emléket ébresztettetek fel
amiket annyi-, de annyi éve próbálok kiûzni magamból, feledni el
Όσα κι αν πω ξέρω δε θα σας πείσω
πώς δυο κουβέντες θα χωρέσουν μια ζωή
θα είναι λίγο όσο κι αν προσπαθήσω
σαν τη ζωή ήταν για μένα μοναδική
Beszélhetek bármennyit, úgy sem gyõzhetlek meg benneteket,
hogy néhány szó, ketté választ majd egy életet
nem lesz elég, bármennyire is igyekszem
mint az élet, olyan volt számomra: egyedüüüüli, és kivételes
Μη μιλάτε για κείνη που με άφησε μόνο
Μη μιλάτε για κείνη δεν αντέχω τον πόνο
Ne beszéljetek Róla..! Arról, ki magamra hagyott
Ne beszéljetek Róla..! Mert nem bírom, ha gyötör a fájdalom
Στην παρέα προχθές γι΄αυτή μου μιλήσατε
πώς περνάει με άλλον μου λέτε τα βράδια
Σε ότι άφησα πίσω ξανά με γυρίσατε
και στα μάτια μου πέφτουν, πέφτουν πάλι σκοτάδια
A többiekkel a minap, Róla beszéltetek nekem
Róla, hogy mással hogyan tölti el a sok estét...
S amit már-már magam mögött tudtam, újra felidézõdött elõttem
és a szemeimre sötétség hull, sötétség pereg ismét
Μη μιλάτε για κείνη που με άφησε μόνο
Μη μιλάτε για κείνη δεν αντέχω τον πόνο
Ne beszéljetek Róla..! Arról, ki magamra hagyott
Ne beszéljetek Róla..! Mert nem bírom, ha gyötör a fájdalom
- - - - - - - - - - - - - -
geot:Szia Strato, rég láttunk!
(Elnézést a kontárkodásért! )
Semmi-semmi, ...csak nyaraltam egy picit...
Különben sem vagy kontár... Nagyon Profi kis kalóz vagy!
(Már máskor is észrevettem, hogy valaki szépítgeti a hozzászólásokat rajtam kívül, és képeket is illeszt be... Gratula!)
Legutóbb Stratos szerkesztette (2008-08-08 00:24:18), összesen 3 alkalommal
Στίχοι: Φοίβος
Μουσική: Φοίβος
Πρώτη εκτέλεση: Θάνος Πετρέλης
Ξύπνα Θανάση, λάβε δράση, έχει αλλάξει η ζωή
έχεις καλό σκοπό κι αισθήματα, μ' αυτό δεν αρκεί,
δε νοιάζονται οι γυναίκες πια για την καλή σου καρδιά,
μα μόνο για τη φουσκωμένη τσέπη σου απ' τα λεφτά.
Ξύπνα Θανάση, λάβε δράση, μην εθελοτυφλείς,
τώρα που οι άντρες λιγοστεύουν,να το επωφεληθείς,
στον εαυτό μου συνεχώς το λέω μα δε μ' ακούει,
παρέα με δυο άλλα μπακούρια τι παράξενο xoύι
Είν' η γενιά του facebook των emo και του καφέ,
κι οι γκόμενες νομίζεις εύκολα θα πέφτουν αμ δε
Στο γυμναστήριο που πάω έχω κολλήσει τρελά
μ' ένα απίστευτο μωρό μ' όλο μου κάνει νερά
Power plate λίγο στήθος και στο τέλος squat
πρησμένοι μύες για να τους δεις μα εσυ'σε απόμακρη σνομπ
κι εκεί που πάω να σου την πέσω, εντελώς ξαφνικά
φιλάς στο στόμα έναν παππού προκλητικά.
Παιδιά υπάρχει κρίση, αντίθετα στη φύση
παρέα όλοι πάμε, μ' ανάθεμα πού πάμε.
Παιδιά υπάρχει θέμα, βουλιάζουμε στο ψέμα
κι έτσι όπως το πάμε, στην κόλαση θα πάμε.
Τσάμπα παλεύεις με τα σίδερα θα στο ξαναπώ,
γουστάρει πλαδαρούς φαρδύκολους με rolex χρυσό
επώνυμο με στατους και υπογραφή με prestige
κάποιο λαμόγιο ψευτοmanager μες τη showbiz
Ξύπνα Θανάση, λάβε δράση, είν' η ώρα μηδέν,
μωρό δεν πέφτει άμα δεν έχεις ένα turbo cayenne.
Δεν ενδιαφέρενται για καλλιτέχνη με ιδανικά,
ψάχνει μεγάλο βιοτέχνη με χοντρό κουμπαρά.
Οι γκόμενες πανε με γέρους και χοντρούς upperclass,
οι νεοι κι οί ωραίοι έχουν καταντήσει bassclass
κι όταν μυρίσουν χρήμα σαν τρελές ορμάνε σ' αυτό,
όπως ορμουν κι οι μύγες όταν μυριστούν το σκατό.
Κεφάλια μέσα,βρε μπαπέσα,κοινωνία εσυ φταίς
δουλεύω σαν τον σκυλο μπας και πάρω μιά μερσεντες
με την κουκούλα ανοιχτή να μπει κανένα μωρό
λιγη χαρά κι εγώστα σκέλια μου να βρω
Παιδιά υπάρχει κρίση, αντίθετα στη φύση
παρέα όλοι πάμε, μ' ανάθεμα πού πάμε.
Παιδιά υπάρχει θέμα, βουλιάζουμε στο ψέμα
κι έτσι όπως το πάμε,στην κόλαση θα πάμε.
Δεν είναι ο Βούδας, ο Αλλάχ δεν είναι ούτε ο Χριστός,
είν' το δολλάριο, το euro και ο μαύρος χρυσός,
γι' αυτό και το μωράκι πάλι με το πτώμα θα βγει,
που δεν του φτάνουν δυο viagra για να του σηκωθεί.
Στη Μύκονο μαθαίνω φέτος θα την πάει, μ' ακούς,
αγόρασε ferretti εικοσι πέντε μέτρα ο παππούς
με καπετάνιο, μάγειρα και δύο μούτσους γερούς
που αν κοιμηθεί τ' αφεντικό εγώ τους έχω ικανούς.
Ξύπνα Θανάση, γιατί η φάση έχει προοπτική,
τώρα που άλλοι κάνουν πίσω, μπρος να κάνεις εσύ.
Μην παραιτείσαι , μάγκας είσαι, και ωραίο τεκνό,
η επανάσταση απ' τη Μϋκονο θ' αρχίσει, γι' αυτό
γυαλί φιμέ, πολύ τουπέ, ψιλό, καφέ,
ξέχνα την Άρτα, this is Sparta, ύφος " μολών λαβέ "
ασ' το φραπέ, ειναι πασέ, espresso fredo στο εξής,
κάν το νησί να σε θυμάται, αφού μπορείς.
Παιδιά υπάρχει κρίση, αντίθετα στη φύση
παρέα όλοι πάμε, μ' ανάθεμα πού πάμε.
Παιδιά υπάρχει θέμα, βουλιάζουμε στο ψέμα
κι έτσι όπως το πάμε,στην κόλαση θα πάμε.
Τι γίνεται εδώ ρε παιδιά;
Έτσι είν' η κόλαση;
Δεν είναι και τόσο άσχημα τελικά.
Νομίζω αρχίζει να μ' αρέσει.
Ναι, μ' αρέσει,μ' αρέσει χα χα χα.....
ΘΑΝΟ ΜΟΥ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ,
Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΕΤΟΣ,
ΘΑΝΟ ΜΟΥ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ
Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΟΣΟ ΒΑΡΕΤΟΣ
Legutóbb Stratos szerkesztette (2015-03-10 12:02:35), összesen 1 alkalommal
Στίχοι: Μη διαθέσιμο
Μουσική: Μη διαθέσιμο
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Τσαλίκης
Μα τι συμβαίνει σ' αυτή την πόλη
και με μισεί κι ο ουρανός
με καταδιώκουν και λένε όλοι
ο ήρωάς μας τι κοινός
Dehát mi történik ebben a városban,
hogy még az ég is gyűlöl engem?!
Üldöznek és mindenki azt mondja:
A hősünk - milyen közönséges!
Λοιπόν ο δρομός δε με πάει πίσω
στα σύννεφα με οδηγεί
και ας μη γυρίσω
κι ας βρεθώ ξανά στη Γη
Nos, az utam nem visz vissza,
hanem a felhőkbe vezet engem!
Mégha nem is fordulok vissza,
hadd legyek a földön újra!
Αχ ουρανέ
πες μου το ναι
κι εγώ όπως όλοι κάνω λάθη
ε και τι έγινε
Óh Uram- Egem!
Mondd nekem, hogy: "- Igen!"
Én is - ahogy mások - hibázok néha,
És akkor, mi van?
Αχ πάλι θάλασσα τα 'χω κάνει
τα 'χω χαμένα με του κόσμου το θυμό
περνώ φανάρια και ποιος με πιάνει
γυρεύω αστέρια και γκρεμό
κι ας πούνε πως αυτός ο τύπος
δεν είχε άγιο και Θεό
Újra özönvíz! Felsültem mindennel...
Tanácstalan vagyok a világ dühével szemben
Mindenhol tilos a lámpa... de ki kap el engem?
Bejárom a csillagokat és a mélységeket
És hadd mondják csak, hogy "Ez az alak,
nem ismert sem Szentet, sem Istent"!
Αχ ουρανέ
πες μου το ναι
κι εγώ όπως όλοι κάνω λάθη
ε και τι έγινε
Óh Uram és Egem!
Mondj egy "Igen!"-t nekem!
Én is - ahogy mások -, tévedhetek...!
És akkor, mi van?
Αν κάτι γίνει και χαθώ
να το θυμάσαι σ' αγαπώ
κι ας μη το έδιξα ποτέ μου πολύ
Με λένε ψεύτη και τρελό
μα στα μικρά μου βατερλώ
αχ την αλήθεια μόνο ψάχνω τη γυμνή
Ha valami történik és én elveszek,
Emlékezz arra, hogy én szeretlek!
Noha, eddig nem nagyon mutattam ki,
Hazugnak és őrültnek is neveznek,
De az én kis kudarcaimban
Óh, csak a tiszta, meztelen igazságot keresem...!
Λοιπόν ο δρόμος δε με πάει πίσω
στα σύννεφα με οδηγεί
και ας μη γυρίσω
κι ας βρεθώ ξανά στη Γη
Nos, az út nem visz vissza engem,
Hanem a felhők közé vezet!
És ha nem is kellene visszajönnöm,
Hadd legyek mégis, újra a földön!
Αχ ουρανέ
πες μου το ναι
κι εγώ όπως όλοι κάνω λάθη
ε και τι έγινε
Αχ ουρανέ
πες μου το ναι
κι εγώ όπως όλοι κάνω λάθη
ε και τι έγινε
Óh, Uram-Egem...
Mondj "- Igen"-t nekem!
Néha én is hibát vétek,
S akkor, mi van - kérem?
Óh Uram-Egem
Mondd nekem, hogy: "-Igen!"
Én is hibázok, ahogy mások is tévednek
És akkor, mi van?
Sziasztok!
Lehet, hogy nem jó helyre írok, ezért bocsánat...
Én keresek egy számot Xrispatól ( nem tudom, így írják-e a nevét). A számról annyit tudok, hogy lassú, és az van benne, hogy:
Ma ton theo sagapao... vagy valami ilyesmi : ) Segítsetek légyszi : )
Stratos: Szerintem nem jársz rossz helyen...
Sajnos, sokan így írják (mert eltévesztik a görög hi betû miatt, ami az ikszre hasonlít), pedig normálisan -angolosan - Hrispa
(ejtsd: Hriszpa) az írásmódja! De láttam már Xryspának is!
Máskor, egyszerûen írd be a Youtube keresõjébe a keresett nevet, vagy kulcsszavakat! (Még ha elõször helytelen írásmóddal keresed is, biztosan akadsz valamire, mert azok is eltévesztik sokszor, akik fölteszik a videót!)
Πάλι θα πεις συγγνώμη / Ismét azt fogod mondani: Bocsánat...!
Στίχοι: Πήγασος
Μουσική: Πήγασος
Πρώτη εκτέλεση: Χρύσπα
Πήγε τρεις κι είπες θα΄ρθεις πριν τις εννιά
πάει καιρός που δεν είσαι αυτός που ήσουν παλιά
προσπαθώ να κρατηθώ στη μοναξιά
πήγε τρείς εδώ θα με βρείς κι αυτή τη φορά
Elmúlt három, pedig; "Majd kilenc előtt ide érsz" - szóltál
Régóta nem vagy már az, aki korábban voltál,
Próbálok megkapaszkodni valahogyan a magányban,
Már elmúlt három, ám ez alkalommal is itt találsz majd...
Πάλι θα πεις συγγνώμη
Πάλι θα πεις συγγνώμη
Πάλι θα πεις συγγνώμη
μια ακόμη
και θα πρέπει εγώ
ξανά να σε συγχωρήσω
και να ζήσω μές στο ψέμα σου αυτό
Συγγνώμη μα έμπλεξα
συγγνωμη δεν σε ξέχασα
πάλι θα πεις συγγνώμη
πάλι θα πεις συγγνώμη
Ismét azt fogod mondani: Bocsánat...!
Újra bocsánatot fogsz kérni...!
Ismét azt fogod mondani: Bocsánat...!
Még egyszer
És nekem majd meg kell
újra bocsátanom neked!
És élnem is kell majd ebben a hazugságban, ami a tied...
Bocsánat, de rendesen belekeveredtem!
Bocsánat de nem felejtettelek el!
Ismét csak azt fogod mondani : Bocsánat...!
Újra azt mondod majd : Bocsánat...!
Πήγε τρεις πονάνε οι στιγμές που είσαι μακριά
σ΄αγαπώ μα μόνη να ζω δεν γίνεται πια
προσπαθώ να κρατηθώ στη μοναξιά
πήγε τρεις εδώ θα με βρείς κι αυτή τη φορά
Elmúlt három, fájnak a pillanatok is, amikor itt vagyok, nélküled!
Szeretlek, de hogy egyedül éljek, az tovább, nem lehet!
Próbálom tartani magam, megkapaszkodni a magányban,
Már elmúlt három, ám ez alkalommal is itt találsz majd...
Πάλι θα πεις συγγνώμη
Πάλι θα πεις συγγνώμη
Πάλι θα πεις συγγνώμη
μια ακόμη
και θα πρέπει εγώ
ξανά να σε συγχωρήσω
και να ζήσω μές στο ψέμα σου αυτό
Συγγνώμη μα έμπλεξα
συγγνωμη δεν σε ξέχασα
πάλι θα πεις συγγνώμη
Ismét azt fogod mondani: Bocsánat...!
újra bocsánatot fogsz kérni...
Ismét azt fogod mondani: Bocsánat...!
Még egyszer,
és majd nekem
újra meg kell bocsájtanom neked!
És élnem kell ebben a te hazugságodban...
Bocsánat, de rendesen megzavarodtam
Bocsánat, nem felejtettelek el téged
És ismét azt fogod mondani : Bocsánat...!
Μ΄αυτή τη συγγνώμη σου κουράστηκα
να ζω
δεν θέλω τη γνώμη σου
για μένα μένω εδώ
κι ας ξέρω πως
Πάλι θα πεις συγγνώμη
μια ακόμη
και θα πρέπει εγώ
ξανά να σε συγχωρήσω
και να ζήσω μές στο ψέμα σου αυτό
Συγγνώμη μα έμπλεξα
συγγνωμη δεν σε ξέχασα
πάλι θα πεις συγγνώμη
πάλι θα πεις συγγνώμη
De már belefáradtam, hogy a bocsánatkéréseddel
együtt kell éljek,
nem kell nekem a véleményed,
csak magam miatt maradok
Mégha tudom - nagyon is jól -, hogy...
...ismét bocsánatot fogsz kérni...!
Még egyszer,
és majd nekem
újra meg kell bocsájtanom neked!
És tovább kell élnem, ebben a te hazugságodban...
Bocsánat, de rendesen belekeveredtem!
Bocsánat, nem felejtettelek el tégedet!
És ismét azt fogod mondani : Bocsánat...
Újra azt mondod majd : Bocsánat...
Στίχοι: Ελένη Γιαννατσούλια
Μουσική: Μάριος Ψιμόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χρύσπα
Φεύγω δεν τ΄αναβάλλω αν σου δώσω παράταση η καρδιά θα εκραγεί
Είσαι λάθος μεγάλο, από σένα χειρότερο δε θα μου συμβεί
Τέρμα ως εδώ δε θα σε ξαναδώ θα σ΄εκδικηθώ αλλάζω κι εγώ
θα παρεκτραπώ και κάπου θα βρω, θα βρω να κοιμηθώ
Μα τι λέω Θεέ μου δεν μπορώ να φύγω
φτάνω ως την πόρτα μα δεν την ανοίγω
Μα τι λέω Θεέ μου αν ποτέ σε χάσω
δε θα καταφέρω να σε ξεπεράσω
De miket hordok itt össze, Istenem! Elmenni innen, nem tudok !
Elérek ugyan az ajtóig, de kinyitni... nem tudom
De miket hordok itt össze, Istenem Ha valaha is elveszítenélek
tudom, emléked nem halványul, s én túl nem élem...
Όλα, όλα τα ξέρω με φιλιά υποκρίνεσαι μια εδώ και μια εκεί
όμως θα καταφέρω να σε καίω μεσάνυχτα με τη λογική
Τέρμα ως εδώ δε θα σε ξαναδώ θα σ΄εκδικηθώ αλλάζω κι εγώ
θα παρεκτραπώ και κάπου θα βρω, θα βρω να κοιμηθώ
Μα τι λέω Θεέ μου δεν μπορώ να φύγω
φτάνω ως την πόρτα μα δεν την ανοίγω
Μα τι λέω Θεέ μου αν ποτέ σε χάσω
δε θα καταφέρω να σε ξεπεράσω
De miket hordok itt össze, Istenem! Elmenni innen, nem tudok !
Elérek ugyan az ajtóig, de kinyitni... nem tudom
De miket hordok itt össze, Istenem Ha valaha is elveszítenélek
tudom, emléked nem halványul, s én túl nem élem...
Legutóbb Stratos szerkesztette (2008-08-22 21:41:25), összesen 3 alkalommal
Στο βιβλίο των ηρώων του τρόμου
βρήκα τις φάτσες που ζητούσες χθες,
ζαρωμένος στη γωνιά του δρόμου
περνάς τις μέρες σου με προσευχές
A hősök rémületes könyvében
Megtaláltam azokat az arcokat, amiket tegnap kértél,
Összezsugorodva, egy utcasarkon
Imádsággal töltöd a napjaidat
Ενοχος για κάποια αιτία
που δεν την έμαθες ποτέ
πες μας ρε φίλε ποιός θεός σ' ορίζει;
ποιός σε γεμίζει μ' ενοχές;
Bűnösként, valamilyen okból,
Amit nem ismerhettél meg soha!
Mondd csak haver, mely Isten szab neked törvényeket?
Ki az, aki bűnösséggel telít el tégedet?
Μεσ' απ' τ' αντερά σου σκούζει τ' όρνιο
που σου τρώει τα σωθικά
του Χριστού φοράει το χιτώνιο
και έχει το πρόσωπο του Μαρξ
Benn, a zsigereidben, sikolt a keselyű
Aki fölcsipegeti a beleidet
Krisztusnak viseli test-hüvelyét
És rajta Marx arcát hordja
Εχει φροϋδικές ρυτίδες
και τα νύχια του γαμψά
τα χίλια πρόσωπα που σου 'χει δώσει
είναι της Μέδουσας στοιχεια.
Rajta freudi ráncok ülnek
És karmai horgasan görbülnek
Az ezer arcot, amit néked adott
Azok a Medúza szellemei.
Legutóbb Stratos szerkesztette (2015-03-10 12:37:28), összesen 2 alkalommal
Στίχοι: Νάσος Σωκρατίδης
Μουσική: Βασίλης Γαβριηλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Χρύσπα
Σαν τη σκιά έχεις χαθεί
σου τηλεφώνησα μα δεν απάντησες
πρέπει μια λύση να βρεθεί
να ξαναφτιάξουν όσα πίσω άφησες
Úgy eltüntél, mint egy árnyék
telefonáltam neked, de nem vetted fel...
Kell, hogy valami megoldás szülessen
és újra helyreálljon mindaz, amit magad mögött hagytál
Λίγο πριν έρθει το πρωϊ
πάντα σε σένα οδηγούν οι δρόμοι μου
εσύ είσαι όλη μου η ζωή
δεν με λυπάσαι μη μ΄αφήνεις μόνη μου
Mielõtt beköszönt a reggel,
mindig csak hozzád vezetnek elsõ útjaim
Te vagy az életem. Az egész életem Te vagy!
Nem esik meg a szíved rajtam? Ne hagyj magamra!
Πόσα χρωστάω
με πόσο κλάμα πρέπει ακόμα να πληρώσω
εγώ αγάπη μόνο θέλησα να δώσω
Πόσα χρωστάω
τα ψέματά σου και τα λάθη κερασμένα
αρκεί να έρθεις πάλι πίσω εδώ σε μένα
Πόσα χρωστάω
Mivel tartozom neked?
Még mennyi könnyel kell, hogy fizessek?
Hisz én csak szeretetet kívántam volna adni
Mivel tartozom neked?
A hazugságaidat és hibáidat ajándékoztad nekem
De nekem elég, ha vissztérsz ide hozzám
Mivel tartozom hát neked?
Λες κι ήσουν έρωτας φθηνός
μέσα στη νύχτα ξαφνικά το έσκασες
άφησες μόνο τα κλειδιά
και σαν παιχνίδι μιας βραδιάς με πέταξες
Μα εγώ που ακόμα σ΄αγαπώ
τη μυρωδιά σου νιώθω στο σεντόνι μου
εσύ είσαι όλη μου η ζωή
δεν το αντέχω μη μ΄αφήνεις μόνη μου
Mintha csak egy olcsó szerelem lettél volna,
az éjszaka közepén, hirtelen eltüntél
Csak a kulcsaidat hagytad hátra
és mint egy játékszert, egy éjjel elhajítottál engem
De én, aki még mindig szeret tégedet
az illatodat érzem a lepedõm csücskében
Te vagy az én életem
Nem bírom ki, ne hagyj magamra kérlek!
Πόσα χρωστάω
με πόσο κλάμα πρέπει ακόμα να πληρώσω
εγώ αγάπη μόνο θέλησα να δώσω
Πόσα χρωστάω
τα ψέματά σου και τα λάθη κερασμένα
αρκεί να έρθεις πάλι πίσω εδώ σε μένα
Πόσα χρωστάω
Mivel tartozom neked?
Még mennyi könnyel kell, hogy fizessek?
Hisz én csak szeretetet kívántam volna adni
Mivel tartozom neked?
A hazugságaidat és hibáidat ajándékoztad nekem
De nekem elég, ha vissztérsz ide hozzám
Mivel tartozom hát neked?
Legutóbb Stratos szerkesztette (2015-03-10 12:41:27), összesen 4 alkalommal
θα μαι παντα εγω, μεσ στο οπλο σου σφαιρα
να σκοτωνεις αυτους, που σκοτωνουν τη μερα
με τα μαυρα γυαλια, και το ασπρο φουστανι
να κοιτας μακρια...
τη φωτια στο λιμανι
Örökké én leszek, a golyó a fegyveredben,
hogy elpusztítsd azokat, akik eltékozolják a napokat
a sötét szemüvegben, és a fehér szoknyában
messzire tekints, oda...
a tüzre az öbölben
ξερω ενα παιδι, που μου λεει πως σε ξερει
οτι ειχατε δει, ενα τρελο καλοκαιρι
στο κομματι που λειπει, απ τον σπασμενο καθρευτη,
στο λιμανι φωτια...
τον ηλιο παλι να πεφτει
Tudok egy srácról, aki szólt, hogy ismer téged,
hogy együtt láttatok meg egy õrült nyarat
az üvegdarabban, ami hiányzik a törött tükörbõl,
az öböl tüzében...
a nap újra lebukik
κοκκινα συννεφα, στον ουρανο και εσυ γελας,
γελας καθως το πλοιο, πλησιαζει σα θηριο, και μου λες λοιπον θυμισου...
μη πεταξεις, τη ζωη σου στα σκυλια
Vörös fellegek, az égen, és te csak kacagsz,
csak nevetsz, amikor a hajó, közelít, mint egy szörnyeteg, és szólsz nos, akkor emlékezz....
Ne dobd, az életedet a kutyák elé
θα μαι παντα εγω μεσ στο οπλο σου σφαιρα
να χτυπας το νερο, να χτυπας τον αερα
να θυμασαι ξανα, οσα ειχαμε κανει
τις φωτιες στα ντεπο...
τη φωτια στο λιμανι
Örökké én leszek, a golyó a fegyveredben
hogy belelõjj a vízbe, hogy belelõjj a légbe
hogy emlékezz újra arra, mindarra amiket cselekedtünk
a tûzekre a lerakóhelyen...
a tûzre az öbölben
κοκκινα συννεφα, στον ουρανο και συ γελας,
γελας καθως το πλοιο, πλησιαζει σα θηριο
και μου λες λοιπον θυμισου, μη πεταξεις τη ζωη σου στα σκυλια
γελας γιατι σε θελω, κατεβαζεις το καπελο,
και μου λες λοιπον θυμισου, σαν ταινια
η ζωη σου να κοιλα...
Vörös fellegek, az égen, és te csak kacagsz,
csak nevetsz, amikor a hajó, közelít, mint egy szörnyeteg,
és szólsz: nos, akkor emlékezz, ne dobd, az életedet a kutyák elé
nevetsz mert akarlak téged, leveszed a kalapod,
és azt mondod: nos, akkor emlékezz, mint egy filmre,
hogyan folyik az életed...
ξερω ενα παιδι, που μου λεει πως σε ξερει
οτι ειχατε δει,
ενα τρελο καλοκαιρι
στο κομματι που λειπει απ το σπασμενο καθρευτη, στο λιμανι φωτια...
τον ηλιο παλι να πεφτει.
Tudok egy srácról, aki szólt, hogy ismer téged,
hogy együtt láttatok meg egy õrült nyarat
az üvegdarabban, ami hiányzik a törött tükörbõl,
az öböl tüzében...
a nap újra lebukik
Legutóbb Stratos szerkesztette (2008-08-08 01:35:48), összesen 3 alkalommal
Nincs beírva úticél.
)
...csak nyaraltam egy picit... 
"No és 
Nézegesd végig, hátha ráismersz! 
Válasz a #75464. hsz-ra
